Na jučerašnji dan, 28. januara 1916. umro je Pavel Apolonovič Rovinski, ruski naučnik i putopisac. Rođen je u bogatoj plemićkoj porodici u Saratovu. Kao strastveni putnik obišao je mnoge, posebno slovenske zemlje. Od maja 1879. kada se obreo u Crnoj Gori, s manjim prekidima proveo je i posvetio ovoj, kako je govorio, drugoj njegovoj domovini, gotovo 27 najboljih stvaralačkih godina. Bavio se kompleksnim izučavanjem Crne Gore, zadirući u više naučnih disciplina: u geografiju, arheologiju, istoriju, etnografiju, filozofiju, folkloristiku, istoriju književnosti, speleologiju. Napisao je o Crnoj Gori brojne studije, rasprave, članke i višeslojno, kapitalno djelo «Crna Gora u prošlosti i sadašnjosti», koje je u tri toma sa šest svezaka, s preko 3.700 stranica, objavila Ruska akademija nauka. Pavel Apolonovič Rovinski učestvovao je aktivno i u kulturno-prosvjetnom i javnom životu Crne Gore. Umro je u Sankt Peterburgu 1916. godine (iz arhive lista Pobjeda)
SRBIJA JE 1740. BILA PRAZNA
Portal BiznisCG je 13. decembra 2020. objavio članak “Knez Miloš Obrenović prije 190 godina svečano proglasio da srpski narod postoji” u kome je pokazano kako je Miloš Obrenović u decembru 1830. godine svečano srpski narod proglasio postojećim.Bile su to promišljene riječi kneza Miloša koji je dobro razumio da je Srbija mješavina raznih etničkih grupa koje su se u nju uselile sa svih strana Balkana. I nakon 1830. godine, tokom cijelog 19. vijeka i kasnije, Srbiju neprestano naseljavaju djelovi okolnih naroda i svi se oni razrađenim metodama – posrbljavaju.
Od druge polovine 14. vijeka Turci nadiru u Evropu i otpočinje njihovo haranje Balkanom. Poslije vjekova borbi na teritoriji Srbije i pohoda raznih vojski, srednjevjekovni Srbi praktično na teritoriji Srbije – više nijesu postojali. Dio je pobijen, dio je odveden u roblje, a dio se razbježao. Akademik SANU Radovan Samardžić ovako izlaže:
„Srpski narod u Turskoj morao je da se u XVIII veku iz temelja obnovi kako bi ponovo izašao na istorijsku scenu u borbi za oslobođenje.”Još Samardžić, na istoj strani: “…posle sklapanja Beogradskog mirovnog ugovora 1739. godine. U tom trenutku prema podacima V. Čubrilovića Srbija nije mogla imati više od 50.000 – 60.000 stanovnika.”(“Istorija srpskog naroda, Četvrta knjiga, tom I, Srbi u XVIII veku”, Beograd 1986, str. 321). Potom su Srbiju naselili sa svih strana Balkana: Makedonci i Bugari, Crnogorci, hercegovački, bosanski i dalmatinski Vlasi, Romi, rumunski Vlasi, Cincari, nešto Grka i Albanaca.
Zbog toga je Miloš Obrenović za ovu mješavinu raznih etničkih grupa rekao da je postala narodom, 12. decembra 1830. godine.
ILARION RUVARAC O POSRBLJENOJ MJEŠAVINI NARODA U SRBIJI
Srpski istoričar Ilarion Ruvarac (1832-1905), koji se smatra jednim od začetnika kritičkog pravca u srpskoj istoriografiji, ovako je pisao: “U nas Srba i posrbljenih među nama Bugara, Vlaha, Cincara i Arbanasa lakše i probitačnije /je/ verovati i primati s verom skaske i izmišljotine i braniti ih od razjedajuće kritike /…/, nego li ne verovati, te onda morati dokazivati zašto ne treba verovati u skaske i izmišljene priče, koje su toliki ozbiljni, učeni i razboriti pisci primili za istinu i gotov novac.” (Ilarion Ruvarac, Đurađ Vuković, despot srpski, i Đorđe Kastriot-Skenderbeg, vođ arbanaški, godine 1444, Letopis matice srpske, sv. 2, Novi Sad, 1902, 5)Prilično korektno pisanje Ilariona Ruvarca, koji je i izostavio neke etnicitete koji su ušli u srpsku naciju.
PAVLE ROVINSKI SVJEDOČI, 40 GODINA NAKON ŠTO JE MILOŠ SRBE PROGLASIO ZA NAROD
U uvodu pomenuti Pavel Apolonovič Rovinski, napisao je putopisnu knjigu “Zapisi o Srbiji 1868-1869”, koja je na srpskom jeziku objavljena 1994. godine, u izdanju Matice srpske. Ono što je vidio svojim očima, opisao je:
“Svi oni koji u Beograd dolaze kao stranci – uskoro prihvataju srpstvo, dobijajući srpska obeležja. Svi doseljenici se veoma lako asimiluju sa meštanima jer dolaze uglavnom iz Turske i Austrije, gde nema jedinstvenih nacija, što znači – ni nacionalnih jezika. . .
Više od svih ovde se doseljavaju braća Jugosloveni: Srbi i Bugari. Iza njih ogroman broj Cincara ili Kuco-Vlaha, koji ponekad sami ne znaju ko su. Govoreći jezičkom mešavinom – vlaškim jezikom, koji je sam prava mešavina, ili grčkim, ali stalno živeći među Bugarima, Srbima i Arnautima, oni prihvataju i jezik svojih suseda, a njihova narodnost se određuje sredinom u kojoj žive. Najveći broj njih sebe smatra Grcima, ali oni koji se doseljavaju u Beograd da tu stalno žive prihvataju srpsko podaništvo, u potpunosti se pretvaraju u Srbe, i već u sledećemo pokolenju cincarski jezik se potpuno gubi. Pa zar najveći broj beogradskih trgovaca nisu cincarskog porekla, a sada su čisti Srbi. . .
U srpskom ustavu svi podanici Kneževine nazivaju se zajedničkim imenom Srbi, a pravoslavna vera je vladajuća. Druge nacionalnosti i veroispovesti se uopšte ne priznaju, premda se sasvim tolerišu, ali se ne dozvoljava jedino religijska propaganda u interesu druge vere.”
(Pavel Apolonovič Rovinski, Zapisi o Srbiji 1868-1869, Matica srpska, Novi Sad, 1994, strane 93, 94 i 97)
Pa na strani 104 piše:
“Pogledajte srpsku regularnu vojsku, i tamo ćete verovatno videti ljude iz Stare Srbije, iz Bugarske, Makedonije, Crne Gore, i iz austrougarskih zemalja. Prošle godine bila je cela četa koja je bila sastavljena samo od Bugara, ali su se razišli. I sada ima jedna četa koja je sastavljena samo od stranaca. Među žandarmima većinu čine, izgleda, stranci. Postoji na kraju cela kancelarija koju čine Dalmatinci. Ona je u nadležnosti po reputaciji poznatog Bana.
Ovde je vrlo malo Vlaha, premda ih u celoj Srbiji ima dosta (više od 100.000).
Bez obzira na tako različitu mešavinu narodnosti i tipova – sve se to sliva u zajednički pojam srpstva.”
Na strani 211 Rovinski opisuje kako je bio kod manastira Rača koji je u blizini Bajine Bašte. Ovako piše: “Ovde imate doseljenike pre svega iz Hercegovine i Stare Srbije, zatim iz Bosne, iz Bugarske i Makedonije i sve se to odražava na fizionomije ljudi.”Danas u udžbenicima i medijima ne može se nikada ni riječi čuti o porijeklu većine stanovnika Srbije, ako se govori o nečijem porijeklu, govori se uglavnom o porijeklu Crnogoraca i bjesomučno se laže da su Crnogorci srpskog porijekla. Rovinski je još opisivao i Jevreje, Čehe, Njemce i Poljake u Srbiji kojih svukupno nije bilo puno, a svim njihovim potomcima u glave je usađena lažna, izuzetno šovinistička istorija sa kojom njihovi preci nemaju nikakve veze, sem u identiteskim bajkama i fantazijama.
M. Ćosović
Izvor bizniscg.me
Bosna online 